Βασικά σημεία συνέντευξης υπουργού Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, κ. Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, στο ραδιοφωνικό σταθμό ΣΚΑΪ 100,3 και στο δημοσιογράφο κ. Μπάμπη Παπαδημητρίου 6.6.2011
- Ανέλαβα πρώτη φορά βουλευτής όταν υπήρχαν τα γεγονότα της αστάθειας στο χώρο της πολιτικής, σε μια δύσκολη και πολύ θερμή περίοδο, το 1990, όταν παραπέμφθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου σε δίκη, στα γνωστά εκείνα γεγονότα. Τότε υπήρχαν τεράστια ελλείμματα και θυμάμαι ότι υπήρχε ένα αίσθημα θυμού από την πλευρά των πολιτών. Το συναντούσα μέσα στους δρόμους της Αθήνας που κυκλοφορούσα ως νέος βουλευτής, το οποίο βέβαια στη συνέχεια άλλαξε ριζικά, όταν σιγά – σιγά με την πάροδο του χρόνου, διαπιστώθηκε ότι όλη αυτή η υπόθεση είχε άλλα χαρακτηριστικά. Όμως, και πάλι εκείνο το οποίο χαρακτήρισε και καθόρισε τις εξελίξεις εκείνη την εποχή ήταν η οικονομία.
- Πρέπει να εξετάσουμε γιατί βρεθήκαμε σε αυτή την κατάσταση. Η μεν βραχυπρόθεσμη εξήγηση είναι ότι εφαρμόστηκε μια πολιτική τα τελευταία χρόνια στη χώρα, η οποία οδήγησε σε αδιέξοδο. Η μεσομακροπρόθεσμη εξήγηση έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο αναπτύχθηκε και διογκώθηκε ένα κράτος και μια οικονομία και οδήγησε τη μεν οικονομία στον παρασιτισμό, το δε κράτος σε μια πελατειακή λογική. Αυτό ουσιαστικά χτίσαμε μεταπολιτευτικά όλα τα κόμματα, όλη η κοινωνία, με την έννοια ότι ζήσαμε μια ευημερία, υπήρχαν επιτεύγματα, αλλά υπήρχε και μία μαγική εικόνα. Η μαγική εικόνα είχε να κάνει με την πλασματική αυτή ευημερία η οποία δεν είχε σταθερές και υγιείς βάσεις. Το ερώτημα τώρα καταρχάς είναι ποιο είναι το μέλλον, πώς θα πάμε σ’ αυτό, και τι θα υπάρχει σε λίγο στον ορίζοντα.
Εκείνο που χρειάζεται να γίνει είναι να δημιουργήσουμε μια βιώσιμη ανάπτυξη, μια βιώσιμη ευημερία, μια βιώσιμη οικονομία. Αυτό λοιπόν που υποστηρίζω είναι ότι εάν συνεχίσουμε τη δουλειά μας σωστά, είμαστε πολύ γρήγοροι και αποτελεσματικοί, το πολύ σε δυόμισι χρόνια από σήμερα, στις αρχές του 2014, θα ξαναγυρίσουμε στο 2008-2009, έχοντας επαναφέρει στην οικονομία περίπου 20 με 25 δισεκατομμύρια ευρώ. Τότε η κατάσταση θα είναι περισσότερο βιώσιμη, καθώς αυτά τα 20-25 δισεκατομμύρια ευρώ δεν θα είναι δανεικά, γιατί θα προέρχονται από πηγές οι οποίες θα έχουν δημιουργήσει ανάπτυξη στη χώρα.
Για παράδειγμα οι εξαγωγές ανέρχονται σε 20 δισεκατομμύρια ευρώ, είναι το 10% του ΑΕΠ, αυτό δεν είναι ευκαταφρόνητο. Αν αυξήσουμε περαιτέρω αυτό το 10% και το κάνουμε 15-16% -που πιστεύω ότι είναι εφικτό- αυτό θα σημαίνει ότι εκ των πραγμάτων έχουμε μεγαλώσει την πίτα, δηλαδή το ΑΕΠ της χώρας, έστω κι αν τα υπόλοιπα, είναι χαμηλότερα.
- Δεν υποχρεώθηκα ποτέ να δεχτώ κάτι που ζήτησε η Τρόικα. Αυτό το οποίο λέω χαρακτηριστικά το τελευταίο διάστημα είναι ότι το Μνημόνιο δεν είναι Ευαγγέλιο. Με ποια έννοια το λέω αυτό, αν κι ορισμένοι το παρεξήγησαν: τελικώς κατορθώσαμε να τους πείσουμε ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία της διάσωσης και της δημοσιονομικής στέρησης μπορούμε να κάνουμε και ανάπτυξη. Τελικώς δέχονται και αυτοί ότι πέρα από τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος και τις διαρθρωτικές αλλαγές, μπορεί να γίνει και ανάπτυξη.
Τώρα πίστεψαν ότι οι εξαγωγές έχουν μια αξία, πιστεύουν ότι τα κίνητρα, για παράδειγμα του νέου επενδυτικού νόμου, έχουν μια αξία, πιστεύουν ότι μια σειρά από νέες παραγωγικές πρωτοβουλίες, που μπορεί να πάρει η χώρα, έχουν μια αξία. Να λοιπόν πώς μπορούμε να αλλάζουμε και την άποψη όσων απαρτίζουν την τρόικα. Επιβολή δεν υπήρξε, υπήρξαν όμως διαφωνίες και είναι λογικό. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν δουλέψει σε άλλες χώρες, όπου υπάρχουν διαφορετικές δομές, διαφορετικές κοινωνικές αντιλήψεις και παραστάσεις για τα πράγματα. Εδώ έρχονται για να μεταφέρουν αυτές τις αντιλήψεις και βλέπουν μια διαφορετική πραγματικότητα, οικονομική και κοινωνική, και προσαρμόζονται.
- Δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει κάποιος ο οποίος θα θέσει σε κίνδυνο τη χώρα, την κοινωνία και θα τη βάλει σε περιπέτειες. Γιατί οι περιπέτειες από κει και πέρα είναι πάρα πολύ μεγάλες. Αν υπάρξει όμως μια τέτοια εξέλιξη, αντιλαμβάνεστε ότι οδηγούμεθα σε μία περιπέτεια εξαιρετικά επικίνδυνη που μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε πολιτική, κοινωνική και οικονομική αποδιοργάνωση. Νομίζω ότι δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Όμως δεν φτάνει πια να συζητάμε για το θέμα της διάσωσης της δημοσιονομικής η οποία πρέπει να προχωρήσει, είναι εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση. Εκείνο που χρειάζεται είναι να αλλάξουμε πραγματικά τη χώρα.
Χρειάζεται να στηρίξουμε τις επιχειρήσεις και την πραγματική οικονομία, να δημιουργήσουμε ένα νέο πρότυπο, ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, το οποίο θα στηρίζεται σε μια βιώσιμη προοπτική, δηλαδή επιχειρήσεις, μεταποίηση, παραγωγή, εξαγωγές που θα προσθέτουν αξία στην οικονομία, την απασχόληση, την εργασία, για να μπορεί να δουλέψει το ένα εκατομμύριο καλά μορφωμένων νέων που έχει αυτή η χώρα στο δυναμικό της.
- Πριν από λίγες μέρες το Ελληνο-Ολλανδικό επιμελητήριο μας παρουσίασε επενδύσεις που μπορεί να γίνουν τα επόμενα τρία χρόνια στην Ελλάδα ύψους δύο δισεκατομμυρίων ευρώ, από επιχειρήσεις κυρίως ευρωπαϊκών συμφερόντων. Ίσως το ξεχνάμε στον τόπο αυτό ότι οι Ολλανδοί, οι Γερμανοί και οι Γάλλοι, οι τρεις αυτές χώρες, εκπροσωπούνται εδώ με απευθείας επενδύσεις περίπου με 30% του ΑΕΠ της χώρας. Αυτό σημαίνει ότι παράγουν εδώ περίπου 60 δισεκατομμύρια ευρώ, δεν είναι τυχαία μεγέθη αυτά.
- Είμαι αισιόδοξος ότι μπορούμε να ξαναγυρίσουμε εκεί που ήμασταν πριν την κρίση, και μάλιστα βιώσιμα, που σημαίνει ότι οι προοπτικές για τη χώρα είναι πολύ μεγάλες. Είμαι πεπεισμένος ότι η κρίση δεν μας έχει υπερβεί, μπορούμε να την υπερβούμε εμείς, αλλά χρειάζεται να είμαστε ενωμένοι, να συμμαχήσουμε στους στόχους και να στηρίξουμε αυτή την περίοδο τους πολύ αδύναμους, τους ανθρώπους που υφίστανται επίθεση από τις πολιτικές που ασκούνται
- Ανέλαβα πρώτη φορά βουλευτής όταν υπήρχαν τα γεγονότα της αστάθειας στο χώρο της πολιτικής, σε μια δύσκολη και πολύ θερμή περίοδο, το 1990, όταν παραπέμφθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου σε δίκη, στα γνωστά εκείνα γεγονότα. Τότε υπήρχαν τεράστια ελλείμματα και θυμάμαι ότι υπήρχε ένα αίσθημα θυμού από την πλευρά των πολιτών. Το συναντούσα μέσα στους δρόμους της Αθήνας που κυκλοφορούσα ως νέος βουλευτής, το οποίο βέβαια στη συνέχεια άλλαξε ριζικά, όταν σιγά – σιγά με την πάροδο του χρόνου, διαπιστώθηκε ότι όλη αυτή η υπόθεση είχε άλλα χαρακτηριστικά. Όμως, και πάλι εκείνο το οποίο χαρακτήρισε και καθόρισε τις εξελίξεις εκείνη την εποχή ήταν η οικονομία.
- Πρέπει να εξετάσουμε γιατί βρεθήκαμε σε αυτή την κατάσταση. Η μεν βραχυπρόθεσμη εξήγηση είναι ότι εφαρμόστηκε μια πολιτική τα τελευταία χρόνια στη χώρα, η οποία οδήγησε σε αδιέξοδο. Η μεσομακροπρόθεσμη εξήγηση έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο αναπτύχθηκε και διογκώθηκε ένα κράτος και μια οικονομία και οδήγησε τη μεν οικονομία στον παρασιτισμό, το δε κράτος σε μια πελατειακή λογική. Αυτό ουσιαστικά χτίσαμε μεταπολιτευτικά όλα τα κόμματα, όλη η κοινωνία, με την έννοια ότι ζήσαμε μια ευημερία, υπήρχαν επιτεύγματα, αλλά υπήρχε και μία μαγική εικόνα. Η μαγική εικόνα είχε να κάνει με την πλασματική αυτή ευημερία η οποία δεν είχε σταθερές και υγιείς βάσεις. Το ερώτημα τώρα καταρχάς είναι ποιο είναι το μέλλον, πώς θα πάμε σ’ αυτό, και τι θα υπάρχει σε λίγο στον ορίζοντα.
Εκείνο που χρειάζεται να γίνει είναι να δημιουργήσουμε μια βιώσιμη ανάπτυξη, μια βιώσιμη ευημερία, μια βιώσιμη οικονομία. Αυτό λοιπόν που υποστηρίζω είναι ότι εάν συνεχίσουμε τη δουλειά μας σωστά, είμαστε πολύ γρήγοροι και αποτελεσματικοί, το πολύ σε δυόμισι χρόνια από σήμερα, στις αρχές του 2014, θα ξαναγυρίσουμε στο 2008-2009, έχοντας επαναφέρει στην οικονομία περίπου 20 με 25 δισεκατομμύρια ευρώ. Τότε η κατάσταση θα είναι περισσότερο βιώσιμη, καθώς αυτά τα 20-25 δισεκατομμύρια ευρώ δεν θα είναι δανεικά, γιατί θα προέρχονται από πηγές οι οποίες θα έχουν δημιουργήσει ανάπτυξη στη χώρα.
Για παράδειγμα οι εξαγωγές ανέρχονται σε 20 δισεκατομμύρια ευρώ, είναι το 10% του ΑΕΠ, αυτό δεν είναι ευκαταφρόνητο. Αν αυξήσουμε περαιτέρω αυτό το 10% και το κάνουμε 15-16% -που πιστεύω ότι είναι εφικτό- αυτό θα σημαίνει ότι εκ των πραγμάτων έχουμε μεγαλώσει την πίτα, δηλαδή το ΑΕΠ της χώρας, έστω κι αν τα υπόλοιπα, είναι χαμηλότερα.
- Δεν υποχρεώθηκα ποτέ να δεχτώ κάτι που ζήτησε η Τρόικα. Αυτό το οποίο λέω χαρακτηριστικά το τελευταίο διάστημα είναι ότι το Μνημόνιο δεν είναι Ευαγγέλιο. Με ποια έννοια το λέω αυτό, αν κι ορισμένοι το παρεξήγησαν: τελικώς κατορθώσαμε να τους πείσουμε ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία της διάσωσης και της δημοσιονομικής στέρησης μπορούμε να κάνουμε και ανάπτυξη. Τελικώς δέχονται και αυτοί ότι πέρα από τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος και τις διαρθρωτικές αλλαγές, μπορεί να γίνει και ανάπτυξη.
Τώρα πίστεψαν ότι οι εξαγωγές έχουν μια αξία, πιστεύουν ότι τα κίνητρα, για παράδειγμα του νέου επενδυτικού νόμου, έχουν μια αξία, πιστεύουν ότι μια σειρά από νέες παραγωγικές πρωτοβουλίες, που μπορεί να πάρει η χώρα, έχουν μια αξία. Να λοιπόν πώς μπορούμε να αλλάζουμε και την άποψη όσων απαρτίζουν την τρόικα. Επιβολή δεν υπήρξε, υπήρξαν όμως διαφωνίες και είναι λογικό. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν δουλέψει σε άλλες χώρες, όπου υπάρχουν διαφορετικές δομές, διαφορετικές κοινωνικές αντιλήψεις και παραστάσεις για τα πράγματα. Εδώ έρχονται για να μεταφέρουν αυτές τις αντιλήψεις και βλέπουν μια διαφορετική πραγματικότητα, οικονομική και κοινωνική, και προσαρμόζονται.
- Δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει κάποιος ο οποίος θα θέσει σε κίνδυνο τη χώρα, την κοινωνία και θα τη βάλει σε περιπέτειες. Γιατί οι περιπέτειες από κει και πέρα είναι πάρα πολύ μεγάλες. Αν υπάρξει όμως μια τέτοια εξέλιξη, αντιλαμβάνεστε ότι οδηγούμεθα σε μία περιπέτεια εξαιρετικά επικίνδυνη που μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε πολιτική, κοινωνική και οικονομική αποδιοργάνωση. Νομίζω ότι δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Όμως δεν φτάνει πια να συζητάμε για το θέμα της διάσωσης της δημοσιονομικής η οποία πρέπει να προχωρήσει, είναι εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση. Εκείνο που χρειάζεται είναι να αλλάξουμε πραγματικά τη χώρα.
Χρειάζεται να στηρίξουμε τις επιχειρήσεις και την πραγματική οικονομία, να δημιουργήσουμε ένα νέο πρότυπο, ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, το οποίο θα στηρίζεται σε μια βιώσιμη προοπτική, δηλαδή επιχειρήσεις, μεταποίηση, παραγωγή, εξαγωγές που θα προσθέτουν αξία στην οικονομία, την απασχόληση, την εργασία, για να μπορεί να δουλέψει το ένα εκατομμύριο καλά μορφωμένων νέων που έχει αυτή η χώρα στο δυναμικό της.
- Πριν από λίγες μέρες το Ελληνο-Ολλανδικό επιμελητήριο μας παρουσίασε επενδύσεις που μπορεί να γίνουν τα επόμενα τρία χρόνια στην Ελλάδα ύψους δύο δισεκατομμυρίων ευρώ, από επιχειρήσεις κυρίως ευρωπαϊκών συμφερόντων. Ίσως το ξεχνάμε στον τόπο αυτό ότι οι Ολλανδοί, οι Γερμανοί και οι Γάλλοι, οι τρεις αυτές χώρες, εκπροσωπούνται εδώ με απευθείας επενδύσεις περίπου με 30% του ΑΕΠ της χώρας. Αυτό σημαίνει ότι παράγουν εδώ περίπου 60 δισεκατομμύρια ευρώ, δεν είναι τυχαία μεγέθη αυτά.
- Είμαι αισιόδοξος ότι μπορούμε να ξαναγυρίσουμε εκεί που ήμασταν πριν την κρίση, και μάλιστα βιώσιμα, που σημαίνει ότι οι προοπτικές για τη χώρα είναι πολύ μεγάλες. Είμαι πεπεισμένος ότι η κρίση δεν μας έχει υπερβεί, μπορούμε να την υπερβούμε εμείς, αλλά χρειάζεται να είμαστε ενωμένοι, να συμμαχήσουμε στους στόχους και να στηρίξουμε αυτή την περίοδο τους πολύ αδύναμους, τους ανθρώπους που υφίστανται επίθεση από τις πολιτικές που ασκούνται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου